Era flor perfèita

Era flor perfèita que n'ei anada uei maitin.

En clòt d'ua tarrissa petita,

cinc petales ondejant entre arròse dense e blanc perlat,

entre espessor d'ua color voluda e claror d'un estadir enpolvejat de nacra.

E ara, d'òra en òra, que s'embruneish.

Passada ja.

Ne i son mes

eths tués uelhs tà espiar-la

eras tuas mans tà causir-la

eths tués mots tà nomar-la

... Era "flor perfeita" ...

que's deleish en brut amortit ja 

en tabardilho deth tren

qui se t'empòrta ...

luenh de jo.

Tresià Pambrun (tà Perrineta)